موژان

به سراغ من اگر می آیید .....

موژان

به سراغ من اگر می آیید .....

تباهی

    1390/11/6

  

  امیرخیزی


  دلنوشته ها : 21


  تباهی


  لحظه چیست ؟؟


  جزاز تپش قلبم !؟


  و ثانیه ؟؟


  جز نَفَسی....


  که در بازپس دادنش به شَماطّه ی آهی


  مصلوب میشوم !؟


  من....


  ساعت هایم آکنده ازهزار حسرت است !


  و روز هایم .....


  همه .....


  آوای دریغ تیک و تاکی ....


  که واااای....


  بر زندگی میخواند !


  واااای ...


  بر تمامیت یک عمر !


  عمری خموش و بی هر نیازِ فغانِ !


  عمری سِتَروَن و بی اعتنا !


  عمری چنین لجوج ....


  چنین هلاک !


  عمری درون جسمم ، که خسته است ...


  از مرگ روحِ در لجن زندگی نشسته ام !


  و اینک ای عشق من ...


  بیا و به آینه ام بنگر و ببین ...


  چگونه همه ی شبم را در آغوش کشیده یک زوال !


  چگونه عقربه های ساعتم شده ...


  اسیر و دستبند یک توهم نابجا !


  بیا و باز کن شعری براین هذیان !


  بر این افسوس !

 

  بیا !


  بیا تا واژه ات بر کِشد مرا...


  از اعماقِ یک تباهیِ مُتَجَسِّد از خیال *!


  از یک حقارت نهان در میان افتخار !


  یک ملامت از درون !


   از یک نگاه بی انتها بر یک ظُلام بی نفوذ !


   بیا .....


  *****

* بزرگمرد فراموشی ناپذیر شعر، احمد شاملو نگرش مسئولانه وزیبایی داشت: 

          

                 انسان زاده شدن تَجَسُّد یک وظیفه بود !

    ***

   متجسد به معنی جسمیت یافته . جسیم و تناور و استوار

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد