بغض !

1391/12/3

امیرخیزی

دفتر    :  اشکی از رگ

ردیف  :  15

بُغض

شعر ...

دررونقِ  بیهودگیِ  زندگیم

زنجیر شد !

واژه ...

در کوره ی سوزان و گدازنده ی احساس

-         که در ذهنِ من و ذهنِ تو و عاشقِ خاموشِ زمین  

ساخته  است

 تاریکی  –

تبخیر شد !

زخمِ صد نغمه

که در عمقِ دلم در تپشِ پچ پچِ خود می چرخند ،

تکثیر شد ، ناسور شد !

ناله هایم ....

- که برای تو فقط شعر شدند -

همه در مغزِ دلت ریخت

و رویای تو را

تا به کرانها ی نگاهی به شبِ تار

که از چنبرِ بیدادِ زمان  جوشیده ست  ،

از خود دور ...

تبعید ِ هذیان کرد !

زندگی

زیبایی ...

شادی  و عشق و شعور ...

همگی خاطره شد !

بُغض  اما ....

همچنان  تازه و تُرد است و صبور !

که کمین کرده میانِ دلِ من ،

یا دلِ تو ....

-         مثل نوزادِ سحرگاه به  بطنِ دل شب –

و به دستش چنگی

می نوازد همه نُتهای نهانِ اسرار

تا شکوفا ییِ فریاد به ابعادِ  نگاهِ من و تو

 گُل بدهد  !

تا که لبخند

به آغوشِ لبانِ انسان

برگردد!