موژان

به سراغ من اگر می آیید .....

موژان

به سراغ من اگر می آیید .....

اشک بهار



1391/12/21


امیرخیزی


دفتر    :  اشکی از رگ


ردیف  :  16


اشکِ بهار

 

 


سالِ غم ،


فصلِ حزین !


عید و  بهاری که دگر دلکش نیست ..


دوره ی تابشِ  بی حاصلی  و قحط رسید !


آهِ تو ...


خنده ی چون گریه ی تو ...


قلبِ یخ


پرده ی احساس درید !


درد من ...


رنج من و ناله ی هر لحظه ی  بیهودگیم ...


واژه در شعرشد و...


شیشه ی انکارِسحرگاه شکست ...


تا قلم گل بدهد !


خنده ،  پرواز  گشاید ..


و گلویم شود آزاد زِ بغض !


آااای مردم ....!


چه کسی همرهِ من


پرچمِ لبخند برافراشته است ؟!


چه کسی...


اسبِ امید زین کرده


بر سرِ غم تاخته است ؟!


چه کسی ...


اشکِ بهارش شده  سرمایه ی  یک عمرِ تباه ؟!


چه کسی ..


صد آستین  از آواز


سوی اندوهِ نگاهِ من ،


-         این چشمه ی بیچارگی انسان –


آویخته است  ؟!


چه کسی همرهِ من خواهد  خواند ...


نغمه ی رویشِ شادی به خیالِ فرزند ؟!


شعرِ فرخنده ی  نانی ...


که بدستِ پدر افراشته شد !


چه کسی می بیند ...


آن بهارِ سر سبز


که به خطِ  قلم یک  شاعر ...


کودکی بر لب ِخود سوتکِ آزاد زنان ....


در افق یافته است !؟؟


چه کسی شادی را


همچون من  می یابد ؟؟!




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد